Mind full of blogging
Bye Bye Smartphone (deel 2)
Ik moet eerst wat bekennen. De oude Nokia, daar had ik geen oplader meer van, dus ben overgegaan op plan B. Ik gebruik de Iphone, maar dan zonder alle social media apps, in mijn geval: Mail, Nu.nl, Instagram, Facebook, Messenger en Whatsapp. Het beginscherm is een vakantie foto met een app om te bellen, smsen en de klok voor mijn wekker.
Day 22 – De tussenstand
Aantal verstuurde smsjes: 73 (gemiddeld 3 per dag)
Aantal keer gezondigd: 2 keer mail en 3 keer facebook bekeken op de telefoon in plaats van op de laptop
Aantal keer FOMO (Fear Of Missing Out): 3 keer
Aantal gelezen boeken: 2,5
Aantal ontvangen poststukjes: 6 (zo leuk!)
De eerste dagen ligt de telefoon nog vrolijk op mijn bureau en betrap ik mezelf erop dat ik ongeveer drie keer per uur op de ronde knop druk. Een automatisme om te checken of er nog wat binnen is gekomen. De meeste keren is er niets… he-le-maal niets. Fuck, zo’n maand gaat echt heel lang duren, bedenk ik me in lichte paniek. Blijkbaar ben ik zo gewend om de hele dag door te whatsappen dat het een gevoel van afkicken is. Na een paar dagen ebt de snak naar whats appjes een beetje weg. Het is ergens best lekker nu ik geen meldingen van mails, berichtjes, nieuws binnenkrijg (en er dus wat mee moet) en niet over van alles en nog wat aan het whatsappen ben. Maar er zijn zeker ook momenten van FOMO…
Het is een maandagmiddag, 30 graden en het ultieme weer om met een groep vrienden te bbq-en in het park. Onrust begint te kriebelen: Iedereen heeft nu vast met elkaar afgesproken via de groepsapp, shit, ze vergeten natuurlijk mij een berichtje te sturen! De onrust begint om te slaan in hardnekkige FOMO gedachten: Ik ga gewoon whatsapp er weer opzetten, ik hou dit niet een maand vol, ik mis alles! Ik besluit dat als ik uit de auto stap het er gewoon weer op ga zetten. Maar als ik klaar ben met mijn autoritje is dat hele FOMO gevoel alweer verdwenen. Ik ga alvast naar het strand waar ik later die avond heb afgesproken. De eerste neiging die ik heb als ik op het strand lig geïnstalleerd met een corona en een boekje is een foto maken… en dan natuurlijk te versturen. Maar dat kan dus niet.
Het valt me op dat er zoveel impulsen zijn om wat met de telefoon te doen; foto maken, even wat checken, even wat laten zien, berichtje sturen. En als het kan, dan doen we het ook. Maar als het niet kan, dan is die impuls net zo snel weer verdwenen. En eigenlijk heb ik er tot nu toe nog niet veel aan gemist. Nog 10 dagen App-loos door het leven. Begin juni ben ik bij jullie terug met conclusie en tips!