Mind full of blogging

Van dertigersdilemma tot mindfulnesstrainer (deel 1)

“Je hebt het dertigersdilemma.”
“Echt niet, ik ben pas 26, nog lang geen 30 dus”.
“Maar je voldoet precies aan de criteria, wat zijn je klachten ook alweer?”
“Nou, ik heb eigenlijk de hele tijd een opgejaagd gevoel en twijfel aan alles en voornamelijk aan mezelf en weet ook echt niet meer welke keuzes ik moet maken.”
“Ja hoor, duidelijk, een dertigersdilemma.”

Daar zat ik dan zes jaar geleden. 26 jaar en volgens een vriendin had ik een dertigersdilemma. Lekker dan. Ik pakte het boek van Nienke Wijnandts erbij en meteen al op de eerste bladzijde was het alsof het boek over mij ging.
Dit was dus het begin van echt volwassen worden. De grote levensvragen stonden voor me uitgeschreven en ik had geen idee wat ik erop moest antwoorden. Mijn lijf schreeuwde aan alle kanten: “Kappen!” Hoofdpijn, gespannen schouders en zo’n continue weeïg gevoel in mijn buik, de signalen waren vrij duidelijk. Het was tijd om ze te gaan beantwoorden.

Ik keek mezelf recht in de ogen en bedacht me dat ik pas op de plaats moest gaan maken. En waar doe je dat? Bij je ouders op de Veluwe.
“Mam, ik weet het echt even allemaal niet meer.”
“Schat, kom maar lekker even hierheen, dan zorg ik voor je.”
Normaal vind ik het zo irritant als ze dat zegt, maar nu wilde ik niets anders horen. Dat weekend was het begin van een reis van zelfontwikkeling, grote keuzes en kwetsbaarheid. Dat weekend besloot ik dat ik meer uit mijn gevoel wilde leren leven, in plaats van uit mijn hoofd. Ik was niet vies van naar mezelf kijken, genoeg moeten doen op de studie mwd en orthopedagogiek. Maar ik wilde niet alleen maar praten en denken, dat deed ik al zoveel. Het stond toen nog niet op elke straathoek aangeprezen, toch kwam ik terecht bij mindfulness. Het leek me wel wat. Spannend, maar het sprak me aan.

Leren om in het hier en nu (1) te zijn. Wat klonk dat me heerlijk in de oren. Ik was vooral bezig met plannen. Ik kan mezelf een organisatorisch wonder noemen, want het kon altijd voller. “Tuurlijk, kan ik je nog even helpen met verhuizen, maar ik heb maar 1,5 uur, want daarna heb ik echt beloofd om bij mijn ouders langs te gaan en daarna dus nog naar die verjaardag weetjewel.” Bewuste aandacht (2). Ik sta bekend om mijn geluksmomentjes. Misschien herken je het, zo’n warme kriebel die door je buik schiet op een moment dat alles klopt. En dan het liefst even jubelen, hardop. Dus die bewuste aandacht kende ik wel. Behalve bij moeilijke momenten, daar rende ik het liefst keihard voor weg. Die stapelden zich lekker ergens op, te wachten tot ik er eens tijd voor zou gaan nemen. En milde, niet oordelende aandacht (3). Is dat mogelijk? vroeg ik mezelf af. Die interne criticus die komt altijd wel echt heel erg geloofwaardig over. En ik ben het er vaak ook wel mee eens, dat het beter of meer kan.
Bewuste aandacht, in het hier en nu, zonder oordelen. Drie van de belangrijkste vaardigheden die je traint bij mindfulness. Vol goede moed ging ik naar de eerste training.

Nieuwsgierig naar hoe ik van een mindfulness cursist een mindfulness trainer ben geworden? Lees volgende week verder.