Mind full of blogging

Vink blogt

I admit it wasn’t the plan, to sleep during the bodyscan.
But then that voice so tender, I had no choice but to surrender.
-Apology (to Ferris Urbanowski)-

“Niet in slaap vallen, niet in slaap vallen!” schreeuwt een stem in mijn hoofd. Ik lig op een zacht matje op de grond onder een lekkere, warme deken. Een rustgevende stem vertelt mij dat ik aandacht op mijn linkerteen moet richten. Maar ik ben alleen maar bezig om de slaapschokjes tegen te houden, want straks lig ik daar te snurken en wat zal de rest dan wel niet van me denken… De bodyscan. Mijn eerste kennismaking met mindfulness.

Veelvuldig piekeren en altijd meer moeten van mezelf was zes jaar geleden de aanleiding dat ik aan de training mindfulness begon. Ik wilde leren meer vanuit mijn gevoel te leven. Na de eerste frustrerende bodyscan (“Dit lukt dus ook al niet”) heb ik veel geoefend en wie had dat gedacht? Inmiddels ben ik zelfs opgeleid tot trainer. De mindfulness-lost-al-je-problemen-op hype, daar doe ik niet aan mee. Wel vind ik mindfulness een mooie manier om met gebeurtenissen in het leven om te gaan, zowel in mijn privé leven als in mijn werk als orthopedagoog.

In mijn blogs kun je lezen hoe ik mindfulness toepas in mijn dagelijks leven en hoe dit soms totaal mislukt. Hoe blijf ik met milde aandacht in het hier en nu als ik op werk een to-do-lijst van 53 punten heb of hoe moet ik kijken zonder oordeel als net die irritante cassière mijn pot augurken laat vallen terwijl ik haast heb? Grote kans dat je wel wat herkent in mijn verhalen of wat kan hebben aan mijn tips.

Nog steeds val ik wel eens in slaap tijdens de bodyscan, maar inmiddels kan ik daar anders naar kijken. Het liefste met een knipoog.